Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

obtortā gulā

  • 1 gula

    gŭla, ae, f. [root gar, to swallow; Sanscr. gir-āmi; Gr. bor- in bora, bibrôskô; cf.: voro, gurges, glutio, v. Curt. Gr. Etym. p. 470], the gullet, weasand, throat (cf.: faux, guttur, jugulum).
    I.
    Lit.:

    gula nervo et carne constat,

    Plin. 11, 37, 66, § 176; 11, 37, 79, § 201; 24, 15, 80, § 130:

    cum it dormitum, follem sibi obstringit ob gulam, ne quid animae forte amittat dormiens,

    Plaut. Aul. 2, 4, 23:

    illi jam interstringam gulam,

    id. ib. 4, 4, 32:

    quem obtorta gula de convivio in vincula abripi jussit,

    Cic. Verr. 2, 4, 10, § 24:

    laqueo gulam fregere,

    the neck, Sall. C. 55, 5.—
    II.
    Transf., the palate, i. e. gluttony, gormandizing, appetite:

    o gulam insulsam,

    Cic. Att. 13, 31, 4:

    Numidae neque salem neque alia irritamenta gulae quaerebant,

    Sall. J. 89, 7:

    nil servile gulae parens habet,

    a belly-god, Hor. S. 2, 7, 111; so,

    profundam gulam alicujus explere,

    Suet. Vit. 7:

    temperare gulae,

    Plin. Ep. 2, 6, 5:

    intempestivae ac sordidae gulae homo,

    Suet. Vit. 13:

    ingenua gula,

    i. e. palate, taste, Mart. 6, 11, 6:

    quanta est gula, quae sibi totos Ponit apros!

    Juv. 1, 140:

    mimus quis melior plorante gula,

    id. 5, 158.— Plur.:

    proceres gulae narrant,

    gourmands, epicures, Plin. 9, 17, 30, § 66.

    Lewis & Short latin dictionary > gula

  • 2 gula

        gula ae, f    [GVOR-], the gullet, weasand, throat, neck: obtortā gulā: laqueo gulam fregere, S.— The palate, maw, throat, appetite: o gulam insulsam: inritamenta gulae, S.: gulae parens, slave to appetite, H.: inplacata, O.: plorante gulā, Iu.
    * * *
    throat, neck, gullet, maw; palate, appetite

    Latin-English dictionary > gula

  • 3 gula

    gula, ae, f. ( aus *gela, altind. gala-ḥ, Kehle, ahd. kelk), der Schlund, I) eig. = die Speiseröhre, Kehle, Komik., Plin. u.a.: obtorta gula, Cic.: gulam laqueo frangere, erwürgen, Sall. – II) meton., wie unser Gurgel, Gaumen = Feinschmeckerei, Schlemmerei, Genußsucht, irritamenta gulae, Sall. u. Tac.: ingenua, verwöhnte, Mart. u. Petron.: o gulam insulsam! welch alberner Freßsack! Cic.: gulae parens, ein Bauchdiener, Schlemmer, Hor.: u. so gulae ac ventri iugiter servientes, Säufer u. Fresser, Salv.: ventri ac gulae crapulosis libidinibus servientes, Firm.: proceres gulae, die größten Feinschmecker, Plin.

    lateinisch-deutsches > gula

  • 4 gula

    gula, ae, f. ( aus *gela, altind. gala-ḥ, Kehle, ahd. kelk), der Schlund, I) eig. = die Speiseröhre, Kehle, Komik., Plin. u.a.: obtorta gula, Cic.: gulam laqueo frangere, erwürgen, Sall. – II) meton., wie unser Gurgel, Gaumen = Feinschmeckerei, Schlemmerei, Genußsucht, irritamenta gulae, Sall. u. Tac.: ingenua, verwöhnte, Mart. u. Petron.: o gulam insulsam! welch alberner Freßsack! Cic.: gulae parens, ein Bauchdiener, Schlemmer, Hor.: u. so gulae ac ventri iugiter servientes, Säufer u. Fresser, Salv.: ventri ac gulae crapulosis libidinibus servientes, Firm.: proceres gulae, die größten Feinschmecker, Plin.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > gula

  • 5 obtorqueo

    ob-torqueo, torsī, tortum, ēre
    2) вертеть, крутить, скручивать
    o. collum (gulam) alicujus Pl, C — схватить кого-л. за шиворот
    obtortā gulā или collo obtorto C — грубо, силой

    Латинско-русский словарь > obtorqueo

  • 6 obtorqueo

    ob-torqueo, torsī, tortum, ēre, I) hindrehen, obtorque prorim (= proram), Acc. tr. 575: laevas dextrasque in undas obtorquet proram, Stat. Theb. 5, 414. – II) herumdrehen, umdrehen, collum od. gulam, die Kehle umdrehen, d.i. derb bei der K. anfassen, wenn man einen mit Gewalt vor Gericht zog usw., consuli ita collum in comitio obtorsit, ut multus sanguis flueret e naribus, Aur. Vict.: obtorto collo (mit Gewalt bei der Kehle) ad praetorem trahi, Plaut.: u. so alqm collo obtorto ad subsellia reducere, Cic.: obtortā gulā in vincula abripi, Cic. – obtorto valgiter labello, gekrümmt, gebogen, Petron. fr.: obtorti circulus auri, gedrehtem, gewundenem, Verg.

    lateinisch-deutsches > obtorqueo

  • 7 vinculum

    vinculum u. vinclum, ī, n. (vincio), das Band zum Binden, die Schlinge, der Strick, I) eig.: A) im allg.: epistulae, Nep.: corpora constricta vinculis, Cic.: aptare vincula collo, Strick, Ov.: vincula sibi exuere, Ov.: chartae vincula demere, Ov.: vincula epistulae laxare, Nep.: abrumpere vincula, v. Pferden, Liv.: vinculum insiti incīdere, Plin.: nodos et vincula linea rupit, Verg.: velut vinculis ori impositis reticentes, als hätten sie ein Schloß vor dem Munde, Amm.: vinclorum immensa volumina, von den caestus, Verg.: capilli vincula, Binden, Prop. – (poet.) meton. = die mit Bändern zierlich geschnürten Sandalen, s. die Ausleger zu Tibull. 1, 5, 66. – B) insbes., vincula, die Bande, Fesseln eines Gefangenen, u. meton. das Gefängnis, liber od. exsolutus vinculis, fessellos, Ps. Quint. decl. u. Suet.: u. so exutae vinclis palmae, Verg.: sed quam longe videtur a carcere atque a vinculis abesse debere, qui se ipse iam dignum custodiā iudicarit? Cic.: alqm obtortā gulā de convivio in vincula atque in tenebras abripi iubere, Cic.: abrumpere vincla, Enn. fr., od. vincula, Liv.: condere alqm (zB. captivos) in vincula, Liv.: conicere alqm in vincula, Caes.: ex vinculis causam dicere, Caes. u. Liv.: demere alci vincula, Liv.: cum de vinculis educitur audiendus, aus dem G. zum Verhöre vorgeführt wird, Amm.: effugere ex vinclis publicis, Nep.: eripere alqm ex vinculis, Curt.: esse in vinculis et catenis, Liv.: indere vincla, Tac.: inicere alci vincla, Tac.: irritari (wütend gemacht werden) vinculis, Liv.: laxare vincula, Ps. Quint. decl.: levare alqm vinculis, Liv. (u. so viro manicas atque arta levari vincla iubet, Verg.): liberare alqm vinculis, Liv.: alqm aeternis tenebris vinculisque mandare, Cic.: alqm Ardeam (nach A.) in vincula mittere, Liv.: onerare alqm vinculis, Iustin.: punire alqm vinculis aeternis, Val. Max.: rumpere alcis vincula, Cic.: solvere alcis vincula et claustra refringere, Cic. – II) übtr.: A) das Band, die Fessel, als Hemmungs- oder Einschränkungsmittel, a) konkr.: ex corporum vinculis evolare, Banden, Cic.: vincula solvere cado, Tibull.: vincula undarum, Eis, Petron. – b) abstr.: vinculum ingens immodicae cupiditatis iniectum est, Liv.: iis vinculis fugae obstricti stabant, Liv.: alligati et constricti estis amaro vinculo servitutis, Val. Max. – B) das Band, für das, wodurch etwas zusammengehalten, befestigt, erhalten oder vereinigt wird, a) konkr.: mollit pennarum vincula, ceras, Ov.: vincula oder vincla für heftige, innige Umarmungen, Tibull. u. Prop. – b) abstr.: numerorum, Cic.: coniunctionis, Cic.: fidei, Liv.: accedit maximum vinculum, Grund, Beweggrund, Ursache (zur Freundschaft), Cic.: sanguinis vincula rupit amor, Bande des Blutes, Prop.: vinclis propinquitatis coniunctus, Cic.: ille (imperator) est enim vinculum, per quod res publica cohaeret, Sen.: illa vincula, quibus quidem libentissime astringor, quanta sunt! wie stark sind erst jene Bande, durch die ich mich am liebsten an andere geknüpft sehe, Cic.: atqui non indignitas rerum sponsionis vinculum levat, schwächt nicht die Kraft der Verbürgung, Liv.: qui ius civile contemnendum putat, is vincula revellit non modo iudiciorum, sed etiam utilitatis vitaeque communis, Cic.: legis vincula ruperunt, Lact.: cuius morte optime cohaerentis rei publicae vincula resoluta sunt, Sen. – / arch. Abl. Plur. vinculeis, Corp. inscr. Lat. 1, 199, 43. – Über die synkop. Form vinclum s. Georges Lexik. der lat. Wortf. S. 732.

    lateinisch-deutsches > vinculum

  • 8 obtorqueo

    ob-torqueo, torsī, tortum, ēre, I) hindrehen, obtorque prorim (= proram), Acc. tr. 575: laevas dextrasque in undas obtorquet proram, Stat. Theb. 5, 414. – II) herumdrehen, umdrehen, collum od. gulam, die Kehle umdrehen, d.i. derb bei der K. anfassen, wenn man einen mit Gewalt vor Gericht zog usw., consuli ita collum in comitio obtorsit, ut multus sanguis flueret e naribus, Aur. Vict.: obtorto collo (mit Gewalt bei der Kehle) ad praetorem trahi, Plaut.: u. so alqm collo obtorto ad subsellia reducere, Cic.: obtortā gulā in vincula abripi, Cic. – obtorto valgiter labello, gekrümmt, gebogen, Petron. fr.: obtorti circulus auri, gedrehtem, gewundenem, Verg.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > obtorqueo

  • 9 vinculum

    vinculum u. vinclum, ī, n. (vincio), das Band zum Binden, die Schlinge, der Strick, I) eig.: A) im allg.: epistulae, Nep.: corpora constricta vinculis, Cic.: aptare vincula collo, Strick, Ov.: vincula sibi exuere, Ov.: chartae vincula demere, Ov.: vincula epistulae laxare, Nep.: abrumpere vincula, v. Pferden, Liv.: vinculum insiti incīdere, Plin.: nodos et vincula linea rupit, Verg.: velut vinculis ori impositis reticentes, als hätten sie ein Schloß vor dem Munde, Amm.: vinclorum immensa volumina, von den caestus, Verg.: capilli vincula, Binden, Prop. – (poet.) meton. = die mit Bändern zierlich geschnürten Sandalen, s. die Ausleger zu Tibull. 1, 5, 66. – B) insbes., vincula, die Bande, Fesseln eines Gefangenen, u. meton. das Gefängnis, liber od. exsolutus vinculis, fessellos, Ps. Quint. decl. u. Suet.: u. so exutae vinclis palmae, Verg.: sed quam longe videtur a carcere atque a vinculis abesse debere, qui se ipse iam dignum custodiā iudicarit? Cic.: alqm obtortā gulā de convivio in vincula atque in tenebras abripi iubere, Cic.: abrumpere vincla, Enn. fr., od. vincula, Liv.: condere alqm (zB. captivos) in vincula, Liv.: conicere alqm in vincula, Caes.: ex vinculis causam dicere, Caes. u. Liv.: demere alci vincula, Liv.: cum de vinculis educitur audiendus, aus dem G. zum Verhöre vorgeführt wird, Amm.: effugere ex vinclis publicis, Nep.: eripere
    ————
    alqm ex vinculis, Curt.: esse in vinculis et catenis, Liv.: indere vincla, Tac.: inicere alci vincla, Tac.: irritari (wütend gemacht werden) vinculis, Liv.: laxare vincula, Ps. Quint. decl.: levare alqm vinculis, Liv. (u. so viro manicas atque arta levari vincla iubet, Verg.): liberare alqm vinculis, Liv.: alqm aeternis tenebris vinculisque mandare, Cic.: alqm Ardeam (nach A.) in vincula mittere, Liv.: onerare alqm vinculis, Iustin.: punire alqm vinculis aeternis, Val. Max.: rumpere alcis vincula, Cic.: solvere alcis vincula et claustra refringere, Cic. – II) übtr.: A) das Band, die Fessel, als Hemmungs- oder Einschränkungsmittel, a) konkr.: ex corporum vinculis evolare, Banden, Cic.: vincula solvere cado, Tibull.: vincula undarum, Eis, Petron. – b) abstr.: vinculum ingens immodicae cupiditatis iniectum est, Liv.: iis vinculis fugae obstricti stabant, Liv.: alligati et constricti estis amaro vinculo servitutis, Val. Max. – B) das Band, für das, wodurch etwas zusammengehalten, befestigt, erhalten oder vereinigt wird, a) konkr.: mollit pennarum vincula, ceras, Ov.: vincula oder vincla für heftige, innige Umarmungen, Tibull. u. Prop. – b) abstr.: numerorum, Cic.: coniunctionis, Cic.: fidei, Liv.: accedit maximum vinculum, Grund, Beweggrund, Ursache (zur Freundschaft), Cic.: sanguinis vincula rupit amor, Bande des Blutes, Prop.: vinclis propinquitatis coniunctus, Cic.: ille (imperator) est enim vinculum,
    ————
    per quod res publica cohaeret, Sen.: illa vincula, quibus quidem libentissime astringor, quanta sunt! wie stark sind erst jene Bande, durch die ich mich am liebsten an andere geknüpft sehe, Cic.: atqui non indignitas rerum sponsionis vinculum levat, schwächt nicht die Kraft der Verbürgung, Liv.: qui ius civile contemnendum putat, is vincula revellit non modo iudiciorum, sed etiam utilitatis vitaeque communis, Cic.: legis vincula ruperunt, Lact.: cuius morte optime cohaerentis rei publicae vincula resoluta sunt, Sen. – arch. Abl. Plur. vinculeis, Corp. inscr. Lat. 1, 199, 43. – Über die synkop. Form vinclum s. Georges Lexik. der lat. Wortf. S. 732.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > vinculum

  • 10 (ob-torqueō)

       (ob-torqueō) torsī, tortus, ere,    to twist, writhe, wrench.—Only P. perf.: collo obtorto: obtortā gulā in vincula abripi iussit, by the throat: obtorti circulus auri, V.

    Latin-English dictionary > (ob-torqueō)

  • 11 collum

    collum, i, n. (ante-class. access. form collus, i, m., Naev., Cato, Lucil., Att., Caecil., Varr. ap. Non. p. 200, 14 sq.; Plaut. Capt. 2, 2, 107; 4, 3, 2; and, acc. to Non. l. l., also id. Am. 1, 1, 289:

    nec collos mihi Calvus persuaserit,

    Quint. 1, 6, 42; Front. Ep. ad M. [p. 369] Caes. 2, 16) [cf. Germ. Hals].
    I.
    Prop., the neck, of men and animals:

    accipite si vultis hoc onus in vostros collos, Cato, l.l.: anseris, Lucil. l.l.: pavonis, Varr. l. l.: columbarum,

    Lucr. 2, 802; cf. Cic. Ac. 2, 7, 19; id. N. D. 2, 47, 122 al.:

    in collum invasit,

    fell upon the neck, id. Phil. 2, 31, 77: amplexu petebat, Cael. ap. Quint. 4, 2, 124:

    pendentia bracchia collo,

    Tib. 3, 6, 45; Verg. A. 1, 715:

    collo dare bracchia circum,

    id. ib. 6, 700:

    implicuit materno bracchia collo,

    Ov. M. 1, 762:

    colloque infusa mariti,

    id. ib. 11, 386; cf. id. ib. 14, 585:

    cingere colla lacertis,

    id. A. A. 2, 457:

    complecti lacertis,

    id. M. 10, 407:

    captare lacertis,

    id. H. 8, 93:

    adducere lacertis,

    id. M. 6, 625 et saep.:

    avaritiae poenam collo et cervicibus suis sustinere,

    Cic. Verr. 2, 5, 42, § 108:

    conjecta vincula collo,

    Ov. Tr. 4, 1, 83:

    collum in laqueum inserere,

    Cic. Verr. 2, 4, 17, § 37; cf. Hor. Ep. 1, 16, 37:

    monstri angere,

    Stat. Th. 4, 827:

    aptare vincula collo,

    Ov. M. 10, 381:

    colla assuescere servitio,

    Verg. G. 3, 167:

    tonsori committere,

    Cic. Tusc. 5, 20, 58.—Hence,
    2.
    In partic.
    a.
    As a symbol of servitude:

    dare colla triumpho,

    Prop. 2 (3), 10, 15:

    eripe turpi Colla jugo,

    Hor. S. 2, 7, 92.—
    b.
    (As in Engl., it costs him his neck, etc.) A symbol of life:

    actum'st de collo meo,

    Plaut. Trin. 2, 4, 194; cf.:

    posuit collum in Pulvere Teucro,

    Hor. C. 4, 6, 11.—
    c.
    Collum torquere, obtorquere, obstringere alicui, legal t. t., to seize by the neck and drag before a tribunal or to prison:

    priusquam obtorto collo ad praetorem trahor,

    Plaut. Poen. 3, 5, 45 (cf.:

    obtortā gulā de convivio in vincla abripi jussit,

    Cic. Verr. 2, 4, 10, § 24); Plaut. Curc. 5, 3, 15; Liv. 4, 53, 8.—
    II.
    Meton., of the neck of a flask, bottle, Cato, R. R. 88, 1; Phaedr. 1, 26, 10; Plin. 17, 21, 35, § 161; 28, 11, 48, § 174.—Of the poppy, Verg. A. 9, 436.—Of the middle part of Mount Parnassus, Stat. Th. 9, 643.

    Lewis & Short latin dictionary > collum

  • 12 obtorqueo

    ob-torquĕo, si, tum, 2, v. a.
    I.
    To turn towards; to turn: obtorque prorim, Att. ap. Non. 200, 33 (Trag. Rel. v. 575 Rib.):

    dextrasque obtorquet in undas Proram,

    Stat. Th. 5, 414.—
    II.
    To turn round, twist, writhe, wrench (esp. the neck; rare, and class. only in the part. perf.)):

    collum,

    Aur. Vict. Vir. Ill. 66:

    obtorto collo ad praetorem trahor,

    i. e. dragged violently by the throat, Plaut. Poen. 3, 5, 45; id. Rud. 3, 6, 16:

    ut illum collo obtorto ad subsellia reduceret,

    Cic. Clu. 21, 59 (for which:

    torquere collum,

    Liv. 4, 53, 8):

    obtorta gulā in vincula abripi jussit,

    by the throat, Cic. Verr. 2, 4, 10, § 24: obtorto valgiter labello, twisted, contorted, Petr. Fragm. ap. Fulg. p. 566, 2:

    obtorti circulus auri,

    twisted, wreathed, Verg. A. 5, 559:

    cardines,

    App. M. 3, p. 151, 22.

    Lewis & Short latin dictionary > obtorqueo

См. также в других словарях:

  • SUPENDI — apud Curtium l. 10. c. 4. Miserum quippe Medicum tamquam in curando (Hephaestione) negligentior suisset, suspendi iussit: est in crucem agi, Freinshemius ad l. Quâ notione vox apud Romanos quoque Scriptores frequens. Et quidem tum apud alios, tum …   Hofmann J. Lexicon universale

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»